KOŚCIÓŁ P.W. MATKI BOSKIEJ KRÓLOWEJ POLSKI W NOWYM BARKOCZYNIE

Kościół p.w. Matki Boskiej Królowej Polski w Nowym Barkoczynie

Historia wspomina o istnieniu dużej katolickiej kaplicy już na początku XVI wieku. Około 1600 roku ewangelicy przejęli katolicką kaplicę w Nowym Barkoczynie, którą około 1650 roku ponownie przekazali katolikom. Około 1580 roku w katolickiej kaplicy miał się zatrzymać król Stefan Batory, który udawał się do zbuntowanego Gdańska, aby zaprowadzić tam pokój. Kiedy w 1650 roku przekazano kaplicę katolikom, ewangelicy zbudowali protestancki kościół filialny, prawdopodobnie drewniany. Kościół ten został wspomniany w zapiskach z 1772 roku. O wnętrzu kościoła wypowiedzi brak. W 1797 roku ze względu na groźbę zawalenia kościół rozebrano i w tym samym miejscu zbudowano nowy kościół ewangelicki z pruskiego muru, ale i ten już w 1888 roku groził zawaleniem. Mógł on pomieścić około 200 ludzi, a gmina ewangelicka liczyła wtedy około 2000 ludzi. W 1891 roku rozpoczęto budowę obecnego kościoła ewangelickiego, ale już w innym miejscu. W roku 1897 ukończono budowę obecnego neogotyckiego kościoła ewangelickiego. Po roku 1945 kościół stał się kościołem katolickim.